L’Ascension – uit liefde naar de top van de wereld

Heeft iemand wel eens tegen jou gezegd: “Voor jou beklim ik de Mount Everest”? En dat daarna ook gedaan?

Nee. Tegen mij ook niet.

In de film L’Ascension van Ludovic Bernard is dat wel wat hoofdpersoon Samy aan zijn jeugdliefde Nadia belooft. Met een veel te grote rugzak vertrekt hij naar Nepal om deze belofte waar te maken.

Samy heeft alle schijn tegen: hij is een Frans-Senegalese jongeman van 26, zonder baan, afkomstig uit een van de vele buitenwijken – banlieues – van Parijs. Hij heeft geen idee hoe hoog Mount Everest is, heeft nooit eerder geklommen, spreekt nauwelijks Engels en heeft ook nog eens geen cent te makken. Maar toch: hij vindt een sponsor die zijn merk aan deze idiote onderneming wil verbinden en de benodigde $ 40.000 wil investeren, verzint een bergsport-cv bij elkaar en vergaart – Joost mag weten hoe – een plaats in een expeditieteam.

Samy’s beklimming wordt op de voet gevolgd door het lokale radiostation en door de medebewoners van zijn banlieue Seine-Saint-Denis, die het magnifiek vinden dat iemand van hen zich waagt aan deze uitdaging. Grote paniek dus als ze een aantal dagen niets meer van Samy horen, omdat hij in de bergen geen bereik heeft. Pas wanneer hij in het basiskamp is, kan Samy met een “geleende” satelliettelefoon het thuisfront geruststellen.

En dan begint het echte werk pas. De expeditiegenoten van Samy zijn niet gelukkig met hun teamgenoot. Die blijkt niet eens te kunnen klimmen! Gelukkig kan Samy een dealtje sluiten met sherpa “Johnny” – zo genoemd omdat hij altijd T-shirts draagt van Johnny Hallyday – die hem binnen een paar dagen de basisbeginselen van het ijsklimmen bijbrengt. Vervolgens klimt Samy zonder al te veel moeite via de kampen 1, 2, 3 en 4 naar de top, terwijl zijn teamgenoten en ook de stugge expeditieleider Jeff onderweg moeten afhaken.

Jazeker, er wordt benoemd dat de Mount Everest slachtoffers eist. En de laatste meters naar de top zien er niet gemakkelijk uit. Maar de makers van de film zetten de beklimming van de hoogste berg ter wereld in deze film wel erg rooskleurig neer. Van hoogteziekte maken zij geen melding – alleen bij de voetbalwedstrijd in Namche Bazaar is te zien dat de klimmers met zuurstofgebrek kampen. En van het gevaarlijkste gedeelte van de beklimming – de terugweg – krijgt de kijker helemaal niets mee. Laat staan van het feit dat de beklimming naar de top allerminst een rechte weg is, maar dat de klimmers na ieder kamp weer terug moeten naar het basiskamp. Dat werd misschien ook wel te technisch en te verwarrend voor de gemiddelde Netflixer.

 

Uiteindelijk is L’Ascension vooral een feelgoodmovie – die de moeite van het bekijken zeker waard is – die toevallig gaat over een onderwerp waar ik blij van word. Met name de scènes in Kathmandu, het vliegtuigje naar Lukla (precies hetzelfde als dat wij hadden in 2015!) en de uitzichten op de route naar het basiskamp waren voor mij een feest van herkenning. Én ik moest grinniken om de referenties naar de Kilimanjaro, een van de bergen die Samy zei beklommen te hebben – maar waarbij uit alles bleek dat hij dat niet gedaan had. Nee, je benadert de Kilimanjaro niet van alle kanten. Nee, je gebruikt er geen klimgordels. En de Kilimanjaro staat in geen verhouding tot de K2, die een ander lid van het team eerder bedwongen had.

Overigens is deze film losjes gebaseerd op een waargebeurd verhaal: dat van Nadir Dendoune, een Frans-Algerijnse man, afkomstig uit Seine-Saint-Denis, die in 2008 inderdaad zonder noemenswaardige klimervaring de Mount Everest heeft beklommen. Maar daar houdt de gelijkenis ook wel zo’n beetje op. Nadir deed het niet voor zijn liefje – wel voor zijn moeder – en had, toen hij aan deze onderneming begon, al een wereldreis tegen AIDS en een fietstocht van 3000 km door Australië op zijn naam staan. Hij wist dus ietsje – maar dan ook maar íétsje – beter waar hij aan begon.

 

Tot slot natuurlijk de hamvraag: heeft Samy het hart van Nadia veroverd met deze actie? Ga daarvoor zelf de film maar kijken. Maar het antwoord laat zich waarschijnlijk wel raden…

Leave a comment

Your email address will not be published. Required fields are marked *

%d bloggers like this: