Ziezo, mijn vuurdoop voor het coronatesten zit er weer op. Over zo’n coronatest kun je enorm bang gemaakt worden, net als over wortelkanaalbehandelingen en vroeger over die twee vaccinaties die je krijgt als je negen jaar oud bent – over dat laatste kan mijn zusje meepraten. En de twee testklanten die vóór mij onder handen genomen werden, hielpen ook niet mee – kokhalzen, hoesten, klagen…
Zoals altijd bij dit soort dingen viel het mee. Stokje in de neus, stokje in de keel, mededeling dat je thuis moet blijven tot je de uitslag hebt, en nu wachten.
Category: Random
Meer energie met vitamine B?
Vitaminen uit een potje. Ik ben er altijd een beetje sceptisch over. Alles wat je nodig hebt, zou je toch uit een evenwichtig dieet – of een gezonde leefstijl in het algemeen – moeten kunnen halen?
Alleen al om die reden zou ik nooit veganist worden. Vitamine B12 krijg je alleen maar binnen met het eten van dierlijke producten. Natuurlijk kun je supplementen slikken, maar op het moment dat je dat structureel moet doen, kun je mijns inziens beter eerst kijken naar je voedingspatroon.
De eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat het mij niet altijd lukt, alle voedingsstoffen uit voedsel halen.
Chillen aan het zwembad – en meer
Als er één dag is waarvan het programma van tevoren vaststaat, dan is het de woensdag. Op die dag hakken we de week doormidden en is iedereen – inclusief de leiding – toe aan rust. Lekker hangen aan het zwembad dus. En niet koken, maar patat halen. Terwijl de kinderen bommetjes maken of lekker in het gras liggen te kaarten, haalt de leiding de nodige uurtjes slaap in op een handdoekje in de zon.
Middeleeuws zwaardvechten en op hike
Denk je dat je lekker kunt slapen na een lange dag, staat ineens je leiding voor de tent. “Eruit, nu! Schoenen aan, broek aan, jas aan, das mee, en meekomen!”
En vervolgens geblinddoekt worden met je eigen das. Meegesleurd worden naar de parkeerplaats en in een auto geduwd worden. Sommige scouts nog met handboeien om ook. Die auto’s rijden vervolgens naar een plaats in de middle of nowhere en laten de scouts daar achter, nog steeds met een blinddoek om. Zie dan maar eens thuis te komen.
Wat gebeurt er op een zomerkamp?
7 redenen om scoutingleiding te zijn (en te blijven!)
Zomervakantie? Ik ga zelf niet meer naar school en ik heb geen kinderen. Toch ben ik me er ten volle van bewust dat de vakantie van regio midden volgende week begint. Tijdens de eerste week van de zomervakantie gaan onze scouts namelijk op kamp, dus voor mij is het begin van de zomervakantie een dikke vette deadline. Dat kamp moet namelijk ook voorbereid worden!
Red de Nederlandse taal van de ondergang!
“Welkom nieuwe kornuiten! Onder info treft u onze kroniek der vergankelijkheid berstensvol tanend taalgebruik van ‘aamborstig’ tot ‘zwik’. Stop de teloorgang door deze woorden vrijmoedig en publiekelijk te bezigen! Driemaal daags wordt aanbevolen, maar het mag ook om de haverklap.”
Vereniging ter bevordering van het gebruik van bedreigde Nederlandse woorden en uitdrukkingen, 16 mei 2018
Uitstervende Nederlandse woorden: je maakt mij er blij mee. Niet vanwege het feit dat ze uitstervend zijn – hoewel er woorden zijn die wat mij betreft zo snel mogelijk van het toneel mogen verdwijnen – maar omdat ze de rijkdom van de Nederlandse taal weergeven. Iets dat we in tijden van kantoorjargon en anglicismen soms vergeten.
De “Vereniging ter bevordering van het gebruik van bedreigde Nederlandse woorden en uitdrukkingen” (vanaf nu, voor het gemak van zowel lezer als schrijver, VBGBNWU genoemd) heeft op haar facebookpagina een uitgebreide lijst gepubliceerd met woorden die weinig (meer) gebruikt worden. Een paar van mijn favorieten:
Grommen tegen de collectebus
Ding-dong! “Goedenavond mevrouw, heeft u misschien een bijdrage voor Jantje Beton?”
Een paar avonden collecteren met de scouts levert aardige psychologische inzichten op. Deze deel ik natuurlijk graag. Daarom hierbij een reis langs alle antwoorden die je als collectant kunt ontvangen – ruwweg gesorteerd van leukst naar stomst.
Lieve Lieke
Ik herinner me nog goed dat jij in ons gezin kwam. Terwijl ik een van mijn laatste schoolexamens maakte – een betoog voor Nederlands – in de vijfde klas van het vwo, reden mijn ouders naar het Drentse plaatsje Tweede Exloërmond om je op te halen. Een pup van acht weken was je, en ze hadden je net gedoucht voordat ze je aan je nieuwe baasje meegaven. Rillend zat je bij mijn moeder op schoot, maar op het zachte dekentje in de warme auto viel je snel in slaap.
In ons gezin ben je gebleven, 13,5 jaar lang. 13,5 jaar aan herinneringen, om te koesteren nu je er niet meer bent.
Laat ons veilig buiten spelen!
Twee jaar geleden liep ik een rondje hard door een park in de buurt van mijn huis. Het was rond een uur of 7 ’s avonds en het was al donker. Opeens voelde ik een hand op mijn billen, een kneepje. Verbijsterd draaide ik mij om. Twee jongens van hooguit een jaar of 20 fietsten voorbij, erg ingenomen met zichzelf. Ik was te verbouwereerd om iets uit te brengen.
Terug thuis zette ik het voorval verontwaardigd op Facebook. De reacties – die alleen van mannen kwamen overigens – waren minstens zo verontwaardigd. “Ik neem aan dat die gast nu niet meer kan lopen” was nog wel een van de mildste. Een facebookvriend die het lef zou hebben gehad om te reageren in de strekking van “Wie gaat er dan ook door het donker hardlopen”, zou ik keihard van repliek hebben gediend. En daarna hebben ontvriend waarschijnlijk.