Regenachtig Denemarken

Een paar enthousiaste schapen kondigden een nieuwe dag aan. Alsof ze naast je tent stonden. En het was pas 5 uur…

Maar het was al licht, en het contrast met gisteren kon niet groter zijn. Vanaf het passeren van de Duits-Deense grens hebben we alleen maar regen gezien. Gedruppel, gespetter, gemiezer, maar vooral gehoos. Urenlang zagen we alleen maar water en grijze lucht, de rode achterlichten van mensen voor ons, en net iets te vaak remlichten die weer een stuk langzaam rijden aankondigden. Op de achterbank leerden mensen jongleren en werd er uitgebreid gediscussieerd over wie de Mol was – íémand moest die regen, na alle weken droogte, toch veroorzaakt hebben? En af en toe hadden we een gemeenschappelijke “vijand”, zoals de bruine del – de auto voor ons die onnodig links bleef rijden, net wat te langzaam reed en bovendien slingerde. Of de auto zonder lichten die in de loop van de avond invoegde en die echt niet te zien was. Het duurde zeker een kwartier voordat die de signalen van medeweggebruikers begreep en zijn lichten aanzette.