Reizen – Page 3 – Hometown Wanderer

8 soorten couchsurfers

Wat hebben mensen toch in Nederland te zoeken? Ooit, toen ik een jaar of 10 jonger was dan nu, kon ik me niet voorstellen waarom buitenlanders zich aangetrokken voelden tot Nederland. Een klein, plat, dichtbevolkt, kneuterig, nat landje – als je je zuurverdiende geld aan een reis wilt besteden, dan zijn er toch altijd plaatsen waar je beter naar toe kunt gaan? Waar wél wat te beleven is?

De rest van de wereld denkt daar kennelijk anders over – en ik zelf inmiddels ook. Couchsurfers uit alle hoeken van de wereld kloppen bij mij aan. Wat komen al die mensen in Nederland doen?

Hometown Wanderer – Louis Couperus

De afgelopen maand heb ik een aantal keer dezelfde man diep in de ogen gekeken. Die man wist alleen niet dat ik dat deed. Wie die man was? Louis Couperus. Zijn standbeeld staat aan de Lange Voorhout, in het centrum van Den Haag, vlak bij het gebouw waar ik de afgelopen maand vier sollicitatiegesprekken had. Steevast was ik daar te vroeg en liep ik nog een extra rondje. Steevast eindigde dat rondje bij het standbeeld van deze schrijver.

5 voordelen van couchsurfers

Hè hè, ik heb het huis weer voor mezelf. In de afgelopen week heb ik flink ingeleverd op mijn privacy: na meer dan een jaar bijna niets gehoord te hebben, stromen nu de aanvragen van couchsurfers weer binnen. Het gevolg: drie surfers in de afgelopen week. Eerst een meisje uit Frankrijk dat toelatingsexamen deed voor de kunstacademie, daarna een stel uit Australië dat een wereldreis maakte en dat een extra lange stop had in Nederland, omdat zijn familie daarvandaan kwam.

Een week lang mensen die de woonkamer in beslag nemen, die alle spullen in de keuken op de verkeerde plek terugleggen, die onder mijn douche staan en die gebruik maken van mijn wifi. Klinkt als een slechte deal.

7 redenen om niet op wereldreis te gaan

Als je het internet mag geloven, tel je tegenwoordig niet meer mee als je niet een wereldreis hebt gemaakt – hoe langer hoe beter. Na de middelbare school neem je een tussenjaar om jezelf te leren kennen. Nadat je bent afgestudeerd, ga je eerst op reis, want er is daarna nog tijd genoeg voor het “serieuze volwassen leven”. Alle reisblogs staan vol met redenen waarom je die reis toch echt niet moet uitstellen. Redenen om niet te gaan worden afgedaan als irrationele angsten of verkeerde prioriteiten. Toch heb ik zelf nooit gekozen voor een wereldreis – en met mij een groot aantal andere mensen. Zijn wij allemaal burgerlijke angsthazen met een veel te klein wereldbeeld? Dacht het niet!

Kamperen in de kou: do’s & don’ts

Ik wilde altijd nog eens uitvinden of ik in Nederland het hele jaar door kon kamperen. Met de scouts ben ik op weekends geweest in november en maart en dat ging – met uitzondering van de eerste keer – best. Maar zou mijn hangmat het ook trekken in januari?

Tijd om het te proberen.

Communiceren met couchsurfers (2)

Bron: Geralt (Pixabay)

Een paar maanden geleden schreef ik over het belang van communicatie met couchsurfers, om het voor jezelf als host leuk te houden. De boodschap was dat veel vervelende situaties en ongemakkelijk voorkomen kunnen worden, als je deze maar tijdig uitspreekt – het liefst zelfs voor bent.

Blijkbaar leer ik niet van mijn eigen lessen.

Alleen reizen in Afrika: is dat wel veilig?

Vorig jaar wilde ik op reis naar Jordanië en ik was aan het overwegen om dat in mijn eentje te doen. Bij mijn ouders hoefde ik daar niet mee aan te komen: een land in het Midden-Oosten, zo ongeveer het enige relatief stabiele land tussen allerlei conflictgebied, islamitisch, en dat wilde ik alléén doen?

“Waarom ga je niet naar Marokko of zo, als je graag wat van die Arabische cultuur wilt zien?”

“Marokko heeft geen Petra.”

“Ja, maar Jordanië heeft geen Marrakech.”

Op naar de top

“The gradient up to now has been steep, but this last scree slope takes the biscuit; in fact, it takes the entire tin. (…) the cold insinuates itself between the layers of your clothes, penetrating your skin, chilling your bones and numbing the marrow until finally, inevitably, it seems to freeze your very soul.”

Henry Stedman (2014). Kilimanjaro – The trekking guide to Africa’s highest mountain, p. 284

Als je de bovenstaande woorden tegenkomt in een reisgids, weet je dat je je zorgen moet gaan maken.

Ik ben er klaar voor!

Althans, ik denk dat ik er klaar voor ben. In ieder geval is er geen weg meer terug: gisteren vloog ik van Amsterdam naar Kilimanjaro Airport, maakte ik kennis met mijn groepsgenoten (vier vrouwen) en reden we naar onze lodge in Usa River, op ongeveer anderhalf uur rijden van de Kilimanjaro. Vanochtend maakten we kennis met onze hoofdgids. Hij gaf ons een korte briefing en liep zelfs met ieder van ons door of onze uitrusting adequaat was.

De uitrusting bij elkaar krijgen was nog een uitdaging. Ik maakte gebruik van mijn lessen uit de Himalaya in 2015: wat ik toen dagelijks gebruikte, wat ik voor niets de berg op sleepte, en wat ik wel nodig had, maar niet bij me had.

Kamperen in de regen: do’s & don’ts

Wanneer je wakker wordt, denk je dat je in je broek hebt geplast. Waarom is die slaapzak anders zo nat? Maar erg waarschijnlijk is dat niet – je bent volwassen en al een aantal jaar zindelijk. Je knipt je zaklampje aan.

Direct wordt duidelijk wat het probleem is: je matje en je backpack drijven in een plas water. Het getik tegen het doek van de buitentent geeft aan dat de ellende nog lang niet over is.

Zoals de meeste mensen – iedereen, vermoed ik – ben ik een mooi-weer-kampeerder. Regen, daar kan ik he-le-maal niets mee. Vooral niet als het veel regen is. Het weer laat zich echter niet dicteren.