Hardlopen – Page 3 – Hometown Wanderer

Raceverslag: Zevenheuvelenloop 2017

In de zwemsport kunnen 0,03 seconden het verschil maken tussen vergetelheid en eeuwige roem. In het hardlopen luistert het allemaal iets minder nauw.

Drie hele seconden, om precies te zijn. Dat was de tijd die Joshua Cheptegei boven het baanrecord van de Zevenheuvelenloop zat. Nog steeds een bewonderenswaardige prestatie: 15 kilometer in 41 minuten en 16 seconden. Maar over een week is Runner’s World hem vergeten, blikken de hardloopbloggers alweer vooruit op alle mooie voorjaarslopen van 2018 en blijft het Leonard Patrick Komon waar iedereen het bij de Zevenheuvelenloop over heeft. Met zijn baanrecord van 7 jaar oud.

Mijn broer en ik zagen Cheptegei starten.

Niet de race, maar de reis

De donkere, koude wintermaanden komen er weer aan en ik ben net jarig geweest. Dat betekent dat er weer een hoop boeken zijn die gelezen moeten worden. Een van de verjaardagscadeautjes waarvan ik niet kon wachten om erin te beginnen, was het boek Niet de race maar de reis van Jolanda Linschooten, een Nederlandse ultraloopster. Zij beschrijft in haar boek een hardlooptocht van Land’s End naar John O’Groats, dwars door Engeland, Wales en Schotland. Een tocht van bijna 2.000 km, waar ze 48 dagen over deed.

The Grand Slam

Dit gaat niet over tennis. Dit gaat over verzengende hitte en extreme kou. Over duizenden en duizenden meters te voet afleggen onder omstandigheden die vaak verre van ideaal zijn. Het gaat over grenzen verleggen en er soms zelfs een beetje (ver) overheen gaan. En uiteindelijk over iets dat slechts een zeer select deel van de aardbewoners daadwerkelijk voor elkaar heeft gekregen.

Nare blaren

Met alle gebeurtenissen afgelopen zomer – een berg beklimmen, scoutingkamp, een reis begeleiden – en daarbij een blessure, is een beetje de klad gekomen in het hardlopen. Af en toe een rondje van 5k, waarbij na 4,5 km de kramp in mijn kuit schoot – meer zat er niet in. Op de Kilimanjaro liep ik op mysterieuze wijze de pijn uit mijn rechterkuit, en sinds ik thuis ben, ben ik voorzichtig aan weer aan het opbouwen, zorgvuldig rekkend en strekkend voor en na de training.

Spierpijn… of meer?

Bron: Silviarita (Pixabay)

Sinds ik begonnen ben met hardlopen, ruim vijf jaar geleden, loop ik blessurevrij. Ik zou graag zeggen dat dat komt doordat ik mijn trainingen zo verantwoord opbouw, maar dat is niet het geval. Oké, ik zal niet zo snel vanuit het niets tien kilometer toevoegen aan mijn trainingsrondje, maar ik ben niet zo goed in het doen van warming-ups en cooling downs, ook al weet ik hoe belangrijk die zijn voor mijn spieren. Toch heb ik nooit meer problemen gehad dan flinke spierpijn.

Tot nu.

De halve marathon: nu mét trainingsschema

Bron: Pixabay

Een halve marathon is eigenlijk te lang om zonder gedegen voorbereiding te lopen. Het kán wel, maar dan kom je jezelf geheid tegen. Mijn eerste halve marathon had ik eigenlijk niet goed genoeg voorbereid. Het voornemen was er wel, maar om allerlei redenen – de een wat meer valide dan de ander – kwam het er niet van.

Dat ga ik nu anders aanpakken.

Raceverslag: City-Pier-City 2017 (halve marathon)

Hardlopen is voor mij bij uitstek een solitaire bezigheid. Ik train vrijwel altijd alleen. En in feite is een hardloopwedstrijd niet veel anders. Je bent met heel veel mensen, maar je bent er niet voor elkaar. Ook niet tegen elkaar. Je bent er voor jezelf: om een afstand voor het eerst uit te lopen, om je persoonlijk record te verbreken, als opmaat naar een grotere wedstrijd… Maar je bent wel mét elkaar.

Ik zou de CPC Halve Marathon met mijn broer lopen. Geheel in lijn met het bovenstaande komt daar niets van in.