Meer energie met vitamine B?

Vitaminen uit een potje. Ik ben er altijd een beetje sceptisch over. Alles wat je nodig hebt, zou je toch uit een evenwichtig dieet – of een gezonde leefstijl in het algemeen – moeten kunnen halen?

Alleen al om die reden zou ik nooit veganist worden. Vitamine B12 krijg je alleen maar binnen met het eten van dierlijke producten. Natuurlijk kun je supplementen slikken, maar op het moment dat je dat structureel moet doen, kun je mijns inziens beter eerst kijken naar je voedingspatroon.

 

De eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat het mij niet altijd lukt, alle voedingsstoffen uit voedsel halen. Toen ik net begon met hardlopen, werd ik afgekeurd bij een bloeddonatie omdat mijn hemoglobine te laag was. Maandenlang heb ik Roosvicee Ferro gemengd met sinaasappelsap, om twee redenen: 1) Roosvicee Ferro met water vond ik ronduit smerig, en 2) de vitamine C in de sinaasappelsap helpt bij de opname van ijzer in het bloed. Toen mijn Hb bij de volgende donatie weer ruim voldoende was, ben ik er direct weer mee gestopt.

Ook vang ik in de winter nog wel eens te weinig zonlicht. Dan komt er een potje vitamine D op de ontbijttafel te staan.

 

De afgelopen weken heb ik mijn principes met betrekking tot multivitamines weer overboord gegooid. Het geval wil dat ik nogal eens te veel hooi op mijn vork wil nemen – mijn vader schrijft me er elk jaar een Sinterklaasgedicht over, en als ik een beetje pech heb, krijg ik er ook nog een van mijn moeder, broer en zus – en dat gaat nog wel eens ten koste van mijn energieniveau. Ook mijn concentratie is niet bepaald om over naar huis te schrijven.

Afgelopen voorjaar zag ik op de blog Eat.Run.Love een oproep staan om een multivitamine te testen. Supradyn Femina B Complete, bedoeld voor vrouwen die – net als ik – wel een energieboost kunnen gebruiken. Een maand lang elke dag een tablet slikken en daarnaast een yoga-challenge. En natuurlijk bijhouden hoe je je voelt, de hele maand. In een opwelling schreef ik me in.

 

Zo gezegd, zo gedaan. Ik kreeg een doosje vitamines thuisgestuurd, zette een foto ervan op Facebook. Na een uur (!) had ik al twee reacties van facebookvriendinnen (beide arts), van wie een mij waarschuwde voor te hoge doses vitaminen en wat dat met je doet. De ander vond het vooral *sarcasm mode on* heel wetenschappelijk *sarcasm mode off*.

Grappig. Het waren de twee bedenkingen die ik ook had toen ik me inschreef om mee te doen. Een n=10-onderzoek (hooguit) onder vrouwen die zichzelf hebben aangemeld omdat ze een bepaalde voeding- en sportblog volgen is natuurlijk niet heel representatief. Dan zet je ook nog eens twee interventies in (vitaminen en yoga), dus als er een effect is, weet je niet van welke van de twee het komt – als er niet al sprake is van een placebo-effect. (Het zou wat zijn, als we na de testmaand de terugkoppeling zouden krijgen dat de helft van ons inderdaad een placebo geslikt heeft. Dat maakt het geheel misschien iets wetenschappelijker.) En tot slot doe je ook geen nulmeting van je energieniveau, je begint meteen met testen. Je weet dus niet goed waar je de uitkomsten mee vergelijkt.

En die doseringen… ik heb het doosje naast de aanbevelingen van het Voedingscentrum gehouden en kwaad zou het niet moeten kunnen. Feit blijft dat de dagelijkse doses een veelvoud zijn van de aanbevolen dagelijkse hoeveelheden. En misschien heb je meer nodig, als je veel sport of als je anderszins een actief of stressvol leven leidt, maar waarschijnlijk geen 600% van wat voor een doorsnee mens aanbevolen wordt.

Nog even los van het feit dat je, zoals ik al zei, alle vitaminen ook wel binnen zou moeten krijgen met normale voeding, zelfs wanneer je niet veel vlees eet.

 

De maand is nu achter de rug. De kanttekeningen bij de challenge heb ik naar een plekje in mijn achterhoofd geschoven en ik heb netjes iedere ochtend een supplement geslikt. En iedere dag een momentje gezocht om de voorgeschreven yoga-oefening te doen.

Nou ja, de eerste week dan. Daarna kwam een beetje het klad in de yogadiscipline, en dat heb ik zo gelaten, om met iets minder ruis de supplementen te testen.

Hielpen ze, die supplementen? Dat is lastig te zeggen. Zoals gezegd heb ik geen nulmeting gedaan, dus ik weet niet zo goed waar ik mijn energielevel van de afgelopen maand mee moet vergelijken. De kalender, waarop ik iedere dag mijn energie- en concentratieniveaus bijhield, laat een redelijk positief beeld zien, ondanks een vermoeiend scoutingkamp – de afgelopen week, met beduidend minder blije smileys in de tweede helft – en wat tegenslagen op persoonlijk vlak. En de hitte in de afgelopen weken natuurlijk. Ik weet niet of de supplementen daarbij geholpen hebben, maar kwaad hebben ze in ieder geval niet gedaan.

Zou ik ze nog een keer gebruiken? Ik sluit niet uit dat ik nog eens multivitaminen zal slikken. Vooral als ik in situaties kom waar ik niet veel invloed heb op mijn eetpatroon, maar er wel fysiek en mentaal veel van mij gevraagd wordt, bijvoorbeeld op reis of op kamp, kunnen extra vitaminen geen kwaad. Maar in de toekomst zal ik wel kiezen voor een supplement dat de 100%-van-de-aanbevolen-dagelijkse-hoeveelheid niet overschrijdt – in die zin volg ik graag de richtlijnen van het sportkookboek Eet als een atleet van Sarai Pannekoek, Titia van der Stelt en Vera Wisse. Dus Supradyn, als jullie deze kunnen maken, dan houd ik mij aanbevolen. Over een jaartje of zo, als het volgende zomerkamp er weer aan komt. (O ja, en als ik dan toch feedback mag geven: iets kleinere pilletjes zouden ook heel fijn zijn…)

 

*De multivitaminen van Supradyn heb ik gratis toegestuurd gekregen. Desondanks heb ik hier een zo eerlijk mogelijk oordeel over gegeven. In ieder geval bedank ik Supradyn voor de mogelijkheid om hun middel te testen!

Leave a comment

Your email address will not be published. Required fields are marked *