Bucketlist: reisbestemmingen

1. Spitsbergen

Laat ik beginnen met een reis die ik al in het verschiet heb liggen: een lang weekend naar de archipel meer dan 500 km ten noorden van Noorwegen. Spitsbergen.

Spitsbergen staat al heel lang op mijn lijstje. Toen ik in 2009 naar Noorwegen ging, werd er in de groep over gepraat, en was met name de onbereikbaarheid ervan fascinerend. In het jaar erna zag ik Floortje Dessing ernaartoe gaan voor 3 op Reis. De bestemming kwam al snel in dezelfde categorie te staan als Antarctica en Groenland: waanzinnig, maar niet te betalen.

Pas toen ik hoorde spreken over de marathon die daar gelopen werd, ben ik me er weer eens in gaan verdiepen. Nog steeds is de reis behoorlijk duur – en het gaat alleen nog maar meer worden als ik de excursies erbij ga boeken – maar omdat ik maar een paar dagen ga, blijven de kosten binnen de perken.

Wat ik sowieso wil gaan zien? Ik houd van geschiedenis, dus de uitgestorven Sovjet-nederzettingen staan zeker op het lijstje. Het uitgestorven binnenland in, bijvoorbeeld met een lange gletsjerhike, zal ik ook niet overslaan. En als ik de kans krijg om ook de universiteit van Spitsbergen te bezoeken, of nog beter, de bank met zaden van zo veel mogelijk plantenrassen ter wereld, dan zeg ik daar geen nee tegen!

2. Met de Transsiberië Express van Moskou naar Beijing

Rusland is een immens land. Met een trein van west naar oost reizen duurt dagen. Het grootste deel van die reis gaat niet door bewoond gebied, maar door de uitgestrekte wildernis die Siberië heet.

Toen een vriend van mij en ik op een druilerige winteravond aan het fantaseren waren over wat we zouden doen als we de jackpot zouden winnen, kwamen we al snel op een wereldreis. Het eerste van de wereldreis dat vastlag, was een rit met deze trein. Niet naar Vladivostok, maar via Mongolië naar Beijing. De hoogvlaktes en woestijnen, de exotisch klinkende hoofdstad Ulaanbaatar…

Natuurlijk zouden we ook een paar dagen in Moskou doorbrengen. Kan ik weer even mijn fascinatie voor de Sovjetgeschiedenis ophalen. Het Rode Plein, het Kremlin, het mausoleum van Lenin… De stadjes die we onderweg aandoen, zeggen me niet zoveel, maar het Baikalmeer, het diepste meer ter wereld, zullen we sowieso bezoeken. En in de tussentijd in de trein zitten. De eindeloze taiga’s aan je voorbij zien trekken. Een beetje lezen, een beetje schrijven, een beetje dromen, en tegelijk je ogen uitkijken naar alle scenario’s die zich in de trein afspelen.

Ik vraag me soms af of het er nog van gaat komen, wij met zijn tweeën. Maar als die vriend zijn vriendin niet zo lang kan missen, dan ga ik toch alleen?

3. New York City

Deze bestemming stond al op mijn bucketlist voordat ik wist wat een bucketlist was. Ik was 15, mijn peetoom woonde tijdelijk in New York, en hij had mij uitgenodigd om in de vakantie naar hem toe te komen. Ik was echt van plan om te gaan. Ik opende zelfs een spaarrekening, waar ik iedere maand 100 euro op stortte – wat in die tijd voor mij een enorm bedrag was, want ik verdiende hooguit 250 euro per maand met mijn weekendbaantje. Maar helaas – het feest ging niet door. In de herfstvakantie kwam mijn oom toevallig net een week terug naar Nederland, met de Kerst niet bij mijn ouders zijn was toch ook weer niet de bedoeling, en daarna woonde mijn oom er al niet meer.

De bestemming is daarna een beetje in de vergetelheid geraakt. Inmiddels heb ik de stad weer herontdekt door de beroemde marathon, collega’s die er fantastische verhalen over vertellen en recentelijk een paar films die ik heb gezien over die stad. In januari gaat de inschrijving voor de marathon van 2019 open, en de reminder daarvoor staat al in mijn agenda.

Wat is er nog meer in New York, buiten die marathon? Als 15-jarige kwam ik niet veel verder dan het Vrijheidsbeeld en het Empire State Building. Op dit moment denk ik dat het vooral de sfeer van de stad is. Central Park, de bruggen, de restaurants… Ik moet uitkijken dat ik niet al veel te veel kilometers maak met het dwalen door de start, voordat ik überhaupt aan de start van de marathon sta!

4. Noord-Noorwegen – Lofoten en de Noordkaap

Nog zo’n reisje dat niet doorging. Alleen had ik deze al geboekt en stond ik al met de tas in de hand om naar de luchthaven te gaan, toen ik werd gebeld door de reisorganisatie: door een faillissement kon de reis niet doorgaan. Ik zou vanuit Helsinki, de hoofdstad van Finland, naar het noorden reizen, tot de Noordkaap in Noorwegen, en dan langs de Noorse kust afzakken tot Oslo. Het is er daarna niet meer van gekomen.

Met name de streken in het noorden van Noorwegen wil ik echt nog wel eens zien. Iedereen zegt dat de Lofoten zo mooi zijn en dat de eilandengroep zelfs de hoogste verwachtingen waarmaakt. De Noordkaap zou minder spectaculair zijn – heel toeristisch en vooral leuk omdat het het noordelijkste puntje van het vasteland van Europa is. Het lijkt mij machtig mooi om een roadtrip te maken langs de hele Noorse kust – maar trek daar maar een zomer voor uit.

5. Jordanië

Niet alleen de noordelijke streken trekken, ook de grote zandbak van het Midden-Oosten lijkt me fantastisch om eens te bezoeken. De bakermat van de oudste beschavingen – maar op dit moment helaas ook een van de minst stabiele regio’s ter wereld. Landen als Syrië, Jemen en Irak kunnen heel mooi zijn, maar ze zijn gewoon onmogelijk. En als vrouw alleen hoef je het daar helemaal niet te proberen.

Jordanië is dan nog relatief veilig. En er is een hoop te zien. Een gemiddelde reis naar Jordanië begint in Amman, doet alle toeristische hoogtepunten aan, zoals de oude rotsstad Petra en de superzoute Dode Zee, bevat een of twee overnachtingen onder de sterrenhemel in de woestijn en eindigt met duiken en snorkelen in de Rode Zee. En zo’n reis zal het wel snel worden. Op eigen houtje Jordanië verkennen is misschien wel te doen, maar niet heel gebruikelijk en daarom misschien ook niet zo verstandig.

6. IJsland

De unieke, fenomenale natuur, de warmwaterbronnen, de vulkanen en de geisers: die moet ik nog een keer zien. Ik had ooit bedacht dat ik wel op de fiets door het land wilde trekken, maar het gebrek aan bomen op dit eiland maakt dat misschien wel een hele winderige (en daardoor een stuk minder leuke) aangelegenheid. Dus misschien toch maar beter een auto huren.

Of nog beter: ingepland worden om deze reis te begeleiden. Ik heb hem voor komende zomer op mijn verlanglijstje gezet, maar elke reisbegeleider wil de reis naar IJsland wel begeleiden, dus de kans dat ze van iedereen juist mij inplannen, is niet zo groot.

7. Schotland – de West Highland Way

Ook hoog op mijn reisbegeleidersverlanglijstje voor de komende zomer: het begeleiden van een wandelreis. De West Highland Way is er een van. Dat is ook niet zo vreemd: de ruige natuur die je in Scandinavië vindt, vind je ook in Schotland. Buiten de grote steden is de wildernis compleet. Tot nu toe ben ik alleen twee keer in en net buiten Edinburgh geweest, dus wat dat betreft heb ik het “echte” Schotland nog niet gezien.

Of je dat echt gaat zien tijdens de West Highland Way, betwijfel ik. Natuurlijk, de 152 km lange route loopt langs de Schotse meren en door de Highland-bergen, maar het pad wordt jaarlijks door 50.000 mensen bewandeld, dus in het hoogseizoen loop je geheid in een menigte. Maar goed, dat deed ik in de Himalaya en op de Kilimanjaro ook, en dat weerhield mij er niet van om van de spectaculaire omgeving te genieten.

De tocht eindigt bij Ben Nevis, de hoogste berg van het Verenigd Koninkrijk. Als het niet mistig is – de kans op mist is helaas wel vrij groot – dan schijnt dat prachtig te zijn.

8. Argentinië – de Aconcagua

De Kilimanjaro in Afrika heb ik inmiddels afgestreept. Maar de hoogste bergen van de andere continenten heb ik nog niet beklommen. Nou is dat ook niet altijd even realistisch: de Mount Everest bijvoorbeeld kost zoveel en vraagt om een dusdanige klimvaardigheid, dat ik daar waarschijnlijk nooit op de top zal staan. Maar de Aconcagua, met een kleine 7000 meter de hoogste berg van Zuid-Amerika, is een “trekking peak”. Eventjes sparen dus (want 5000 euro ben je zo wel kwijt) en op naar Argentinië dus.

En heb ik de Aconcagua beklommen en vind ik het bergwandelen nog steeds leuk? Dan staan de Elbrus (de hoogste berg van Europa) en de Cho Oyu (de gemakkelijkste – voor zover je daarvan kunt spreken – achtduizender) ook nog op het lijstje.

9. Het zuidwesten van de Verenigde Staten

Autorijden is geweldig. En waar kun je dat beter dan in zuidwest-Amerika? Vliegen op San Francisco, daar een auto huren, een aantal van de bekende nationale parken bezoeken, afdalen in de Grand Canyon, de prehistorische sequoia-bomen aanschouwen… Las Vegas en Los Angeles ga je ook tegenkomen onderweg, maar die steden zijn niet de reden dat ik die kant op wil. Ik ga – wederom – voor de natuur!

10. Citytrippen in Europa

Het bovenstaande wil overigens niet zeggen dat ik niet van steden houd. In Europa alleen zijn er nog voldoende die ik graag eens zou willen bezoeken. Boedapest, Praag, Tallinn, Stockholm, St. Petersburg, Istanbul…

Een paar jaar geleden ben ik naar Berlijn geweest. Gewoon een lang weekend, met de trein, logerend bij een couchsurfer. Couchsurfers weten vaak de beste plekjes van de stad, de lekkerste restaurants, de leukste uitgaansgelegenheden. Op die manier zou ik wel meer plekken in Europa willen ontdekken.

Of nog leuker: een stedentrip combineren met een hardloopwedstrijd. Ook een leuke manier om een stad te leren kennen. Misschien alleen geen marathon, want dan kun je de rest van de tijd niet meer lopen.

Deze lijst zal in de loop van de tijd ongetwijfeld aangevuld worden. Maar dat is niet erg: je moet iets hebben om over te dromen, toch?

Leave a comment

Your email address will not be published. Required fields are marked *

%d bloggers like this: