Raceverslag: Zevenheuvelenloop 2017

In de zwemsport kunnen 0,03 seconden het verschil maken tussen vergetelheid en eeuwige roem. In het hardlopen luistert het allemaal iets minder nauw.

Drie hele seconden, om precies te zijn. Dat was de tijd die Joshua Cheptegei boven het baanrecord van de Zevenheuvelenloop zat. Nog steeds een bewonderenswaardige prestatie: 15 kilometer in 41 minuten en 16 seconden. Maar over een week is Runner’s World hem vergeten, blikken de hardloopbloggers alweer vooruit op alle mooie voorjaarslopen van 2018 en blijft het Leonard Patrick Komon waar iedereen het bij de Zevenheuvelenloop over heeft. Met zijn baanrecord van 7 jaar oud.

 

Mijn broer en ik zagen Cheptegei starten. Op een groot scherm weliswaar, terwijl we bananen etend in startvak Bruin stonden en nog een extra trui aantrokken – warm werd je niet van al dat wachten. Pas een halfuur nadat de wedstrijdlopers waren vertrokken – en dus ongeveer 10 minuten voordat Cheptegei over de finish zou komen – klonk het startschot voor de paar duizend lopers in ons vak.

De wedstrijdlopers waren vergeten, alleen mijn eigen benen, mijn hartslag, ademhaling en mijn gloednieuwe sporthorloge telden nog. Zou ik de tijd halen die ik een vlaag van verbijsterend optimisme had opgegeven – 1 uur 15 minuten?

 

5 minuten per kilometer: op een vlak parcours vind ik dat al een uitdaging. En als de Zevenheuvelenloop – de naam zegt het al – iets níét is, dan is het vlak. Natuurlijk, voor deze Nederlandse hobbeltjes haalt de gemiddelde Keniaan (of Oegandees) zijn neus op, maar als je het grootste hoogteverschil in je trainingen uit de duinen moet halen, dan zijn de heuvels rondom Nijmegen en Groesbeek nog wel pittig.

De start van de Zevenheuvelenloop ligt op de Groesbeekseweg in Nijmegen. De eerste 2,5 km ben je bezig met de stad uit lopen. Dan is de route nog vlak – mijn horloge liet snelheden ruim onder de 5 min/km zien. Na die 2,5 km begint het parcours geleidelijk aan te klimmen. Mijn benen werden zwaarder, mijn snelheid zakte heel snel en alle concentratie ging naar mijn passen. Kleine stapjes en een iets hogere pasfrequentie, dan ging ik het wel redden tot boven. Maar het ging lángzaam!

 

Als je aandacht zo gericht is op je horloge en op de prestaties van je benen, dan vergeet je bijna om je heen te kijken. En de omgeving is juist de reden dat de Zevenheuvelenloop 35.000 deelnemers trekt. Met name na het vijfkilometerpunt, als het geleidelijke stijgen is afgelopen en de echte heuvels beginnen, je bij Groesbeek twee keer linksaf slaat en je aan de terugweg begint, dan is de omgeving echt de moeite waard.

Maar misschien kan ik beter een wandeling plannen als ik zo graag wat van de natuur wil zien. Af en toe keek ik nog wel naar de bossen en heuvels om me heen, maar het zijn vooral de vele mensen die me zijn bijgebleven. Tijdens het lopen check ik liever T-shirts dan bomen, zo blijkt.

 

Na ruim 11 km was het klimmen voorbij en ging de boel bergafwaarts. Letterlijk. Ook mijn tijden kelderden weer en ik kon weer kilometers onder de 5 minuten aantikken.

Bij het 14-kilometerbordje begon “The Final Countdown” van Europe.

Een paar meter voor de finish begon “We are the Champions” van Queen. Ik had mijn muziek niet voorgeprogrammeerd, maar een betere timing dan dit kon niet. Ik zette een eindsprintje in.

1 uur, 16 minuten en 47 seconden nadat ik onder de startboog liep, passeerde ik de bordjes “Nijmegen” en “Groesbeek”, de finishmarkering.

 

Het is wel lekker ontnuchterend: ben je trots op de tijd die je zelf hebt gelopen, hoor je vervolgens dat de winnaar van dit jaar 41.16 liep. Ongeveer twee keer zo snel dus.

Oké, dat is niet helemaal een eerlijke vergelijking. De snelste vrouw dit jaar liep 48.52. Nog steeds bijna een half uur sneller dan ik. Uiteindelijk gaat het daar voor mij ook niet om, maar het voorkomt wel dat ik naast mijn schoenen ga lopen door een beetje een leuk gelopen wedstrijd. Voorlopig gaan voor mij in ieder geval de seconden het verschil nog niet maken.

 

Leave a comment

Your email address will not be published. Required fields are marked *