De laatste adem

Een vrouw gaat buiten de kwallennetten zwemmen in een Australische zee. Een man kajakt in zijn eentje een wildwaterrivier af, die nog nooit eerder door iemand is bedwongen. Prins Friso skiet off-piste in een lawinegebied. Een man probeert een selfie te maken met een grizzlybeer.

Als je het internet afstruint, kom je genoeg voorbeelden tegen van mensen die risico’s nemen, tijdens verre reizen of met extreme sporten, en het niet kunnen navertellen. Ze overschrijden de grenzen van hun eigen lichaam. En dat kan op nogal wat manieren. Gevaarlijke dieren (of dat nou kwallen zijn of beren), onderkoeling, verdrinking, hoogteziekte, lawines, warmtestuwing, een val van grote hoogte, caissonziekte, malaria, uitdroging… houd daar maar eens allemaal rekening mee als je op reis gaat en op zoek bent naar stoere avonturen om thuis aan je vrienden te kunnen vertellen.

De Kjeragbolten – ofwel: “da bolleke”

Foto: Ron Theunissen

Wat heeft een trol te zoeken tussen twee rotswanden op honderden meters hoogte?

Weinig mensen weten het antwoord op deze vraag. Feit blijft wel dat het er is: een vreemde steen die tussen twee rotswanden zit geklemd op bijna een kilometer boven een fjord. Je kunt erop staan en dat levert adembenemende plaatjes op. Niet alleen is de omgeving prachtig, maar daarnaast is de grote vraag voor iemand die zo’n foto alleen maar ziet: hoe flikt-ie dat? Je kunt op de meeste foto’s niet zien dat er een betrekkelijk eenvoudig opstapje is naar de steen.

De Preikestolen – en verder

Het kan met recht een van de meest toeristische plekken van Noorwegen genoemd worden. Een rotsformatie in de vorm van een plateau van 25 x 25 meter, te bereiken via een twee uur durende hike (enkele reis). De Preikestolen – in het Nederlands: de preekstoel.

 

Ik was er eerder geweest en kon mij nog de massa’s mensen van de terugweg herinneren. Een winkelstraat op koopzondag noemden we het. Met als enig verschil dat een winkelstraat meestal niet zo hobbelig en rotsig is. En misschien waren op het wandelpad toch nog iets minder mensen. Maar het waren er in ieder geval genoeg om irritant te zijn.

L’Ascension – uit liefde naar de top van de wereld

Heeft iemand wel eens tegen jou gezegd: “Voor jou beklim ik de Mount Everest”? En dat daarna ook gedaan?

Nee. Tegen mij ook niet.

In de film L’Ascension van Ludovic Bernard is dat wel wat hoofdpersoon Samy aan zijn jeugdliefde Nadia belooft. Met een veel te grote rugzak vertrekt hij naar Nepal om deze belofte waar te maken.

The Grand Slam

Dit gaat niet over tennis. Dit gaat over verzengende hitte en extreme kou. Over duizenden en duizenden meters te voet afleggen onder omstandigheden die vaak verre van ideaal zijn. Het gaat over grenzen verleggen en er soms zelfs een beetje (ver) overheen gaan. En uiteindelijk over iets dat slechts een zeer select deel van de aardbewoners daadwerkelijk voor elkaar heeft gekregen.

Op naar de top

“The gradient up to now has been steep, but this last scree slope takes the biscuit; in fact, it takes the entire tin. (…) the cold insinuates itself between the layers of your clothes, penetrating your skin, chilling your bones and numbing the marrow until finally, inevitably, it seems to freeze your very soul.” 

Henry Stedman (2014). Kilimanjaro – The trekking guide to Africa’s highest mountain, p. 284

 

Als je de bovenstaande woorden tegenkomt in een reisgids, weet je dat je je zorgen moet gaan maken.

Ik ben er klaar voor!

Althans, ik denk dat ik er klaar voor ben. In ieder geval is er geen weg meer terug: gisteren vloog ik van Amsterdam naar Kilimanjaro Airport, maakte ik kennis met mijn groepsgenoten (vier vrouwen) en reden we naar onze lodge in Usa River, op ongeveer anderhalf uur rijden van de Kilimanjaro. Vanochtend maakten we kennis met onze hoofdgids. Hij gaf ons een korte briefing en liep zelfs met ieder van ons door of onze uitrusting adequaat was.

De uitrusting bij elkaar krijgen was nog een uitdaging. Ik maakte gebruik van mijn lessen uit de Himalaya in 2015: wat ik toen dagelijks gebruikte, wat ik voor niets de berg op sleepte, en wat ik wel nodig had, maar niet bij me had.

Beaufort – De Berg

Blijkbaar vindt Beau van Erven Dorens zijn leventje, met een vrouw en vier kinderen, te gemakkelijk. Of hij heeft een stiekeme doodswens. In ieder geval vindt hij het tijd om eens flink uit zijn comfortzone te treden. In het tv-programma Beaufort gaat hij zes extreme uitdagingen aan: zwemmend Het Kanaal oversteken, de Noordzee overzeilen, in zijn eentje 100 kilometer wandelen door de Wadi Rum… Dit om te laten zien dat ook een gewone man dit soort dingen kan doen, als hij maar de wil en het doorzettingsvermogen heeft.

In een van de afleveringen beklimt Beau de Aconcagua, de hoogste berg van Zuid-Amerika. Als bergliefhebber (die diep van binnen wel een 7-summitsdroom heeft) moest ik die aflevering natuurlijk zien.