De laatste adem

Een vrouw gaat buiten de kwallennetten zwemmen in een Australische zee. Een man kajakt in zijn eentje een wildwaterrivier af, die nog nooit eerder door iemand is bedwongen. Prins Friso skiet off-piste in een lawinegebied. Een man probeert een selfie te maken met een grizzlybeer.

Als je het internet afstruint, kom je genoeg voorbeelden tegen van mensen die risico’s nemen, tijdens verre reizen of met extreme sporten, en het niet kunnen navertellen. Ze overschrijden de grenzen van hun eigen lichaam. En dat kan op nogal wat manieren. Gevaarlijke dieren (of dat nou kwallen zijn of beren), onderkoeling, verdrinking, hoogteziekte, lawines, warmtestuwing, een val van grote hoogte, caissonziekte, malaria, uitdroging… houd daar maar eens allemaal rekening mee als je op reis gaat en op zoek bent naar stoere avonturen om thuis aan je vrienden te kunnen vertellen.

Before they pass away – de verhalen achter de foto’s

Iedereen die mij een beetje kent, weet dat ik van reizen houd. En van lezen. En dat ik dus helemaal gelukkig word van boeken over reizen. Liefst over reizen naar verre, extreme, onherbergzame gebieden.

Mijn (inmiddels oud-)collega’s kenden mij goed genoeg. Bij mijn afscheid gaven ze mij het boek Before they pass away – de verhalen achter de foto’s van Hannelore Vandenbussche. Al op het eerste gezicht was ik weg van het boek. Een mooie, gebonden editie, met twee leeslinten in de kleuren van de omslag, een voorwoord door Floortje Dessing, een wereldkaartje in de kaft met alle plaatsen die bezocht zijn, en per locatie een overzichtspagina met een kaart en de reisdetails. En dan de locaties: Namibië, Mongolië, Siberië… plekken die heel hoog op mijn verlanglijstje staan. Ik kon niet wachten tot ik thuis was en in alle rust het boek kon verslinden. Tegelijkertijd wilde ik er zuinig op zijn, er zo lang mogelijk van genieten – een gevoel dat ik altijd heb bij een mooi boek. Ruim een week lang heb ik dus steeds stukjes van het boek gelezen.

5 boeken over Noorwegen die je moet lezen

Je hebt een vakantie gepland, maar het duurt nog even voordat je weg kunt. Wat doe je dan? Je kunt het uit je hoofd zetten, overgaan op de orde van de dag, totdat het moment aanbreekt dat je je tas pakt en in de auto stapt. Je kunt je ook voorbereiden, in de stemming komen. En hoe doe je dat relaxter dan met een boek op de bank – of met de huidige weersomstandigheden: in het zonnetje in het park? Je kunt kiezen voor een reisgids, maar soms zijn het juist verhalen die de sfeer van een land goed doen overkomen.

Hometown Wanderer: Museum Meermanno

Ik zag een keer een oproep staan van een facebookvriendin. Zij hield van lezen, maar stoorde zich aan het feit dat ieder (naoorlogs) Nederlands literair werk nogal smerig was op het gebied van seks. Niet zozeer het feit dat seks beschreven werd, maar meer de liefdeloze manier waarop. Of wij nog boeken wisten waarin dat soort scènes niet voorkwamen.

Er kwamen wat suggesties, maar de meeste reageerders waren het met elkaar eens: de Nederlandse literatuur voor volwassenen was niet veel soeps.

Hometown Wanderer – Louis Couperus

De afgelopen maand heb ik een aantal keer dezelfde man diep in de ogen gekeken. Die man wist alleen niet dat ik dat deed. Wie die man was? Louis Couperus. Zijn standbeeld staat aan de Lange Voorhout, in het centrum van Den Haag, vlak bij het gebouw waar ik de afgelopen maand vier sollicitatiegesprekken had. Steevast was ik daar te vroeg en liep ik nog een extra rondje. Steevast eindigde dat rondje bij het standbeeld van deze schrijver.

Niet de race, maar de reis

De donkere, koude wintermaanden komen er weer aan en ik ben net jarig geweest. Dat betekent dat er weer een hoop boeken zijn die gelezen moeten worden. Een van de verjaardagscadeautjes waarvan ik niet kon wachten om erin te beginnen, was het boek Niet de race maar de reis van Jolanda Linschooten, een Nederlandse ultraloopster. Zij beschrijft in haar boek een hardlooptocht van Land’s End naar John O’Groats, dwars door Engeland, Wales en Schotland. Een tocht van bijna 2.000 km, waar ze 48 dagen over deed.