City-Pier-City 2024 – De weg naar boven

Het startvak. Het startnummer dat ik heb overgenomen geeft toegang tot startvak 1. Eigenlijk was ik van plan in startvak 3 te starten – mijn voornemen is om 2:10 te lopen (6 minuten per kilometer plus 4 minuten wandelpauze onderweg). Maar eenmaal op het Malieveld krijgt mijn ongeduld toch de overhand en ik besluit mijn startnummer ten volle uit te buiten. Wel achterin het vak natuurlijk. Frans komt nog even hoi zeggen – hij is van plan een PR te lopen (spoiler: dat lukt). Naast me staat een vrouw die enthousiast op mijn en haar startnummers wijst. Dezelfde naam: Sophie. Ik zeg maar niet dat dat niet mijn echte naam is.

Kilometer 1. Start je niet altijd te snel? Hoewel ik me probeer in te houden, loop ik zeker geen 6 minuten per km. Alsnog stuiven alle mensen die per ongeluk nog achter mij stonden mij voorbij. Startvak 1 is nou eenmaal een goed startvak. Ik zie Maarten Bach in het publiek staan en zwaai, me afvragend hoeveel bekenden ik nog ga tegenkomen vandaag.

Raceverslag: City-Pier-City 2020 – De vijf, de tien en de halve

Zou-ie dit jaar wél doorgaan? Dat was de vraag in de aanloop naar de City-Pier-City van 2020. De marathon van Tokio was al afgelast, de marathon van Rome ook, de halve marathon van Parijs werd uitgesteld – zou de organisatie van de City Pier City het corona-
risico wel aandurven?
Ik hield de app nauwlettend in de gaten. Er stond voor mij nogal veel op het spel. In een vlaag van verstandsverbijstering had ik me ingeschreven voor alle afstanden: de 5, de 10 en de halve.

Bucketlist: sportevenementen

Bron: Pixabay

Na de run-bike-run in Zandvoort is het even uit met de pret. (In ieder geval op sportgebied, gelukkig heb ik nog genoeg andere leuke plannen voor deze zomer.) Al sinds februari heb ik last van mijn knie en daar blijkt nu een cyste te zitten. Het oordeel van de orthopeed: rust houden. “Ja, maar ik liep al bijna niet meer hard.” “Voorlopig helemaal niet meer hardlopen dus.”

Hakuna matata

Om half negen schrik je wakker. Het is niet helemaal duidelijk waar je bent, maar één ding is zeker: om negen uur word je in de tentamenzaal verwacht. Of op een belangrijke afspraak, dat kan ook. Je weet ook dat je op minimaal een uur reizen van je bestemming zit. Je gaat het dus never-nooit meer halen.

Of: je zit in de les. De examens staan voor de deur. Je weet dat je het hele jaar nog geen huiswerk hebt gemaakt. Je werkstukken heb je niet ingeleverd, je presentaties heb je niet voorbereid. Ieder moment kun je door de mand vallen, maar je weet niet meer waar je precies kunt vinden wat je ook alweer moest doen.

Raceverslag: City-Pier-City 2017 (halve marathon)

Hardlopen is voor mij bij uitstek een solitaire bezigheid. Ik train vrijwel altijd alleen. En in feite is een hardloopwedstrijd niet veel anders. Je bent met heel veel mensen, maar je bent er niet voor elkaar. Ook niet tegen elkaar. Je bent er voor jezelf: om een afstand voor het eerst uit te lopen, om je persoonlijk record te verbreken, als opmaat naar een grotere wedstrijd… Maar je bent wel mét elkaar.

 

Ik zou de CPC Halve Marathon met mijn broer lopen. Geheel in lijn met het bovenstaande komt daar niets van in.