Ik kijk naar mijn horloge. Het zwarte lijntje dat mijn pad aangeeft, loopt dat nog over het groene lijntje, dat aangeeft waar ik heen moet? Ja toch? Of niet? Ik draai me om en zie een man op mij afkomen met een volle baard en een blauw T-shirt. De man die al tijden achter mij loopt en die ik tijdens kilometer 2 een plons hoorde maken in een van de slootjes die we moesten oversteken. Ik schud mijn hoofd en gebaar naar rechts: dáár ergens ligt het pad dat we moeten hebben. Voel ik me schuldig dat ik een medeloper de verkeerde kant op heb geleid of ben ik opgelucht dat ik niet de enige ben die niet fatsoenlijk kan navigeren?