Rennen, fietsen en leven in eigen stad (en daarbuiten)
Ik zag een keer een oproep staan van een facebookvriendin. Zij hield van lezen, maar stoorde zich aan het feit dat ieder (naoorlogs) Nederlands literair werk nogal smerig was op het gebied van seks. Niet zozeer het feit dat seks beschreven werd, maar meer de liefdeloze manier waarop. Of wij nog boeken wisten waarin dat soort scènes niet voorkwamen.
Er kwamen wat suggesties, maar de meeste reageerders waren het met elkaar eens: de Nederlandse literatuur voor volwassenen was niet veel soeps.
Voor het publiek is de wedstrijd nooit spannend geweest. Al vanaf het startschot lag de man met de donkere huid voor op de rest, een voorsprong die hij in de 10 seconden erna alleen maar zou vergroten. En toen was het al afgelopen, de 100 meter sprint van Jesse Owens op de Olympische Spelen in 1936. Voor de ogen van de man die alle mensen zonder blond haar en blauwe ogen minderwaardig achtte, won hij de gouden medaille op dit onderdeel. Er zouden er tijdens deze Spelen nog drie volgen.
Bron: Elsemargriet (Pixabay)
4 juni 1943. Berlijn-Tegel. Voor tweeëndertig mannen, van verschillende leeftijden en uit allerlei uithoeken van Nederland, is dit de laatste dag onder de levenden. Zij worden een voor een, met vijf minuten tussenpauze, gefusilleerd.
Een van hen is Pieter de Koning. Geboren op 10 januari 1919, 24 jaar oud. Student Indisch Recht.