Op naar de top

“The gradient up to now has been steep, but this last scree slope takes the biscuit; in fact, it takes the entire tin. (…) the cold insinuates itself between the layers of your clothes, penetrating your skin, chilling your bones and numbing the marrow until finally, inevitably, it seems to freeze your very soul.” 

Henry Stedman (2014). Kilimanjaro – The trekking guide to Africa’s highest mountain, p. 284

 

Als je de bovenstaande woorden tegenkomt in een reisgids, weet je dat je je zorgen moet gaan maken.

Ik ben er klaar voor!

Althans, ik denk dat ik er klaar voor ben. In ieder geval is er geen weg meer terug: gisteren vloog ik van Amsterdam naar Kilimanjaro Airport, maakte ik kennis met mijn groepsgenoten (vier vrouwen) en reden we naar onze lodge in Usa River, op ongeveer anderhalf uur rijden van de Kilimanjaro. Vanochtend maakten we kennis met onze hoofdgids. Hij gaf ons een korte briefing en liep zelfs met ieder van ons door of onze uitrusting adequaat was.

De uitrusting bij elkaar krijgen was nog een uitdaging. Ik maakte gebruik van mijn lessen uit de Himalaya in 2015: wat ik toen dagelijks gebruikte, wat ik voor niets de berg op sleepte, en wat ik wel nodig had, maar niet bij me had.

Alle wegen leiden naar… de Kilimanjaro

De hoogste berg van Afrika. Met een hoogte van 5895 meter is de Kilimanjaro een uitdaging voor alle enthousiaste wandelaars, zeker omdat deze berg geen ervaring met specifieke klimtechnieken vereist. Hij stond dus al een tijdje op mijn verlanglijstje om een keer te beklimmen. Ik nam het mij al voor, vóórdat ik naar Nepal vertrok voor een trektocht naar het basiskamp van Mount Everest: als ik dit leuk vind, dan wordt de Kilimanjaro mijn volgende project.