reizen – Page 2 – Hometown Wanderer

De Kjeragbolten – ofwel: “da bolleke”

Foto: Ron Theunissen

Wat heeft een trol te zoeken tussen twee rotswanden op honderden meters hoogte?

Weinig mensen weten het antwoord op deze vraag. Feit blijft wel dat het er is: een vreemde steen die tussen twee rotswanden zit geklemd op bijna een kilometer boven een fjord. Je kunt erop staan en dat levert adembenemende plaatjes op. Niet alleen is de omgeving prachtig, maar daarnaast is de grote vraag voor iemand die zo’n foto alleen maar ziet: hoe flikt-ie dat? Je kunt op de meeste foto’s niet zien dat er een betrekkelijk eenvoudig opstapje is naar de steen.

Kamperen in de regen (2)

Het was weer zo’n dag vandaag. Het soort dag dat we al veel te veel gezien hebben sinds het begin van de vakantie. Je ligt in je tent en je hoort het karakteristieke geluid op het doek. Het regent. Alweer.

Komt nog eens bij dat we vannacht in het wild hebben gekampeerd. In Noorwegen geldt het allemansrecht (allemannsretten). Dit houdt in dat je particuliere grond mag betreden om van de natuur te genieten. Ook het opzetten van je tent in de vrije natuur valt binnen dat recht. We hadden dus een wonderschoon plekje gevonden, langs een smalle bergweg, in een wildernis boven de boomgrens – maar het kwam er niet van om er echt van te genieten. Gisteravond joeg de kou en de regen ons al snel naar onze tenten – zelfs het kampvuur kwam niet echt op gang – en vanochtend joeg de regen ons snel de auto in. Als we ergens inmiddels heel goed in zijn geworden, dan is het om in de regen zo efficiënt mogelijk ons kamp op te breken.

De Preikestolen – en verder

Het kan met recht een van de meest toeristische plekken van Noorwegen genoemd worden. Een rotsformatie in de vorm van een plateau van 25 x 25 meter, te bereiken via een twee uur durende hike (enkele reis). De Preikestolen – in het Nederlands: de preekstoel.

Ik was er eerder geweest en kon mij nog de massa’s mensen van de terugweg herinneren. Een winkelstraat op koopzondag noemden we het. Met als enig verschil dat een winkelstraat meestal niet zo hobbelig en rotsig is. En misschien waren op het wandelpad toch nog iets minder mensen. Maar het waren er in ieder geval genoeg om irritant te zijn.

Regenachtig Denemarken

Een paar enthousiaste schapen kondigden een nieuwe dag aan. Alsof ze naast je tent stonden. En het was pas 5 uur…

Maar het was al licht, en het contrast met gisteren kon niet groter zijn. Vanaf het passeren van de Duits-Deense grens hebben we alleen maar regen gezien. Gedruppel, gespetter, gemiezer, maar vooral gehoos. Urenlang zagen we alleen maar water en grijze lucht, de rode achterlichten van mensen voor ons, en net iets te vaak remlichten die weer een stuk langzaam rijden aankondigden. Op de achterbank leerden mensen jongleren en werd er uitgebreid gediscussieerd over wie de Mol was – íémand moest die regen, na alle weken droogte, toch veroorzaakt hebben? En af en toe hadden we een gemeenschappelijke “vijand”, zoals de bruine del – de auto voor ons die onnodig links bleef rijden, net wat te langzaam reed en bovendien slingerde. Of de auto zonder lichten die in de loop van de avond invoegde en die echt niet te zien was. Het duurde zeker een kwartier voordat die de signalen van medeweggebruikers begreep en zijn lichten aanzette.

In het vooruitzicht: zuidwest-Noorwegen

Vandaag kwam het langverwachte mailtje binnen: “Hoera, je reis gaat gegarandeerd!” Vanaf nu is het dus zeker: voor kampeerreisorganisatie noSun ga ik een reis begeleiden in Noorwegen!

Noorwegen was altijd een droombestemming: ruige natuur, niet te warm, lange dagen (in de zomer althans). Dus toen ik vond dat ik genoeg geld had om zelf een echte vakantie te boeken, was dat het eerste land waar ik naartoe ging. Dat was in 2009: mijn eerste ervaring met Scandinavië én met groepsreizen. En ik vond het fantastisch.

Op groepsreis: geweldig of toch liever niet?

Een beetje spannend is het wel – iedere keer weer. Met je backpack sta je bij de brabantse-vlag-kubus op Schiphol te wachten. Op wie? Dat is je nog niet helemaal duidelijk. Je hebt wel een lijstje met namen gekregen, maar hoe al die mensen eruitzien is op dit moment nog gissen. Maar daar ga je snel genoeg achter komen: over een half uur zijn dit namelijk je reisgenoten!

Als je geen partner hebt, al je vrienden al andere plannen hebben en je niet alleen op reis wilt gaan, dan kun je altijd nog een groepsreis overwegen. Je hebt ze in alle soorten en maten: kampeerreizen, reizen die bedoeld zijn voor singles, trektochten in groepen… er is voor ieder wat wils.

7 redenen om niet op wereldreis te gaan

Als je het internet mag geloven, tel je tegenwoordig niet meer mee als je niet een wereldreis hebt gemaakt – hoe langer hoe beter. Na de middelbare school neem je een tussenjaar om jezelf te leren kennen. Nadat je bent afgestudeerd, ga je eerst op reis, want er is daarna nog tijd genoeg voor het “serieuze volwassen leven”. Alle reisblogs staan vol met redenen waarom je die reis toch echt niet moet uitstellen. Redenen om niet te gaan worden afgedaan als irrationele angsten of verkeerde prioriteiten. Toch heb ik zelf nooit gekozen voor een wereldreis – en met mij een groot aantal andere mensen. Zijn wij allemaal burgerlijke angsthazen met een veel te klein wereldbeeld? Dacht het niet!

Alleen reizen in Afrika: is dat wel veilig?

Vorig jaar wilde ik op reis naar Jordanië en ik was aan het overwegen om dat in mijn eentje te doen. Bij mijn ouders hoefde ik daar niet mee aan te komen: een land in het Midden-Oosten, zo ongeveer het enige relatief stabiele land tussen allerlei conflictgebied, islamitisch, en dat wilde ik alléén doen?

“Waarom ga je niet naar Marokko of zo, als je graag wat van die Arabische cultuur wilt zien?”

“Marokko heeft geen Petra.”

“Ja, maar Jordanië heeft geen Marrakech.”

Kamperen in de regen: do’s & don’ts

Wanneer je wakker wordt, denk je dat je in je broek hebt geplast. Waarom is die slaapzak anders zo nat? Maar erg waarschijnlijk is dat niet – je bent volwassen en al een aantal jaar zindelijk. Je knipt je zaklampje aan.

Direct wordt duidelijk wat het probleem is: je matje en je backpack drijven in een plas water. Het getik tegen het doek van de buitentent geeft aan dat de ellende nog lang niet over is.

Zoals de meeste mensen – iedereen, vermoed ik – ben ik een mooi-weer-kampeerder. Regen, daar kan ik he-le-maal niets mee. Vooral niet als het veel regen is. Het weer laat zich echter niet dicteren.

Beaufort – De Berg

Blijkbaar vindt Beau van Erven Dorens zijn leventje, met een vrouw en vier kinderen, te gemakkelijk. Of hij heeft een stiekeme doodswens. In ieder geval vindt hij het tijd om eens flink uit zijn comfortzone te treden. In het tv-programma Beaufort gaat hij zes extreme uitdagingen aan: zwemmend Het Kanaal oversteken, de Noordzee overzeilen, in zijn eentje 100 kilometer wandelen door de Wadi Rum… Dit om te laten zien dat ook een gewone man dit soort dingen kan doen, als hij maar de wil en het doorzettingsvermogen heeft.

In een van de afleveringen beklimt Beau de Aconcagua, de hoogste berg van Zuid-Amerika. Als bergliefhebber (die diep van binnen wel een 7-summitsdroom heeft) moest ik die aflevering natuurlijk zien.